Dag 14 3 september 2018

Vandaag begint anders dan anders.  Om 5uur loopt de wekker af.  Ruud heeft een dik been en daarvoor moet een echo gemaakt worden en bloed geprikt.
Zoals ik jullie al verteld had was hij ziek. Gisterenochtend had hij een rood onderbeen waarop de dokter is gebeld. Die constateerde cellulitis been. Hij kreeg 2 antibiotica kuren en nog vele andere pillen.  Goed koelen en been omhoog.  Dat laatste was niet zo'n probleem.  Been naar beneden en gaan lopen lukte niet. 
Vanochtend om half 7 in het ziekenhuis zijn. S avonds de dokter nog gebeld omdat het donkerrood werd en deze zou vanochtend om 9uur bij ons zijn.
Taxi geregeld en naar het ziekenhuis.  Dat is ook wel een verhaal hoor. 
Ruud werd gelijk in een rolstoel gestopt met eigen chauffeur. 
Eerst bloedprikken, maar dan moet je wel eerst betalen voordat ze iets doen en een uurtje later is de uitslag er.  Ja Nederlandse ziekenhuizen echt waar.
Dan naar de echo.  Het wachten was wat Nederlands, duurde dus lang.  En ook zo mooi,  in die wachtruimte stond rook dus wij mochten elders wachten.  Om kwart over 7kwam de echograaf en gaat iedereen in de rij voor de deur staan..
Wij waren als eersten, dat vonden de anderen niet zo leuk.  Maar goed donker hok in met rode donkere gordijnen.  Donkerbruine schrootjes op de wand.  Ruud mocht op een onderzoekstafel plaatsnemen.  Er ging alleen niet zo'n vel papier onder.  Vond ik niet zo fris als je daar met je blote kont op moet liggen. Het onderzoek duurde best lang,  maar ja we moesten toch tot 8 wachten voor de bloed uitslag.
We kregen alles mee en we gingen weer naar voor en gelukkig was de bloeduitslag er ook al  dus we kunnen weg.  We waren om kwart over 8 weer in het hotel. Gelijk maar ontbijten.
Marloes ziet de bloedwaarden en uitslag van echo. Ruud heeft gelukkig geen trombose maar zijn bloedwaardes zijn niet goed. 
Om 9 uur is de dokter er en die verteld dat Ruud naar het ziekenhuis moet voor infuus. Wij zien dat niet zo zitten er proberen via SOS international of we  zsm naar huis mogen,  maar Ruud mag niet vliegen. Het risico is te groot voor zijn been. De huid staat te gespannen en die mag niet open gaan. Er zit dus niets anders op dan toch te gaan.  Spullen pakken,  taxi regelen en anderen dingen en we gaan naar het ziekenhuis.
 Kim was eerder die ochtend niet lekker maar nu ging het wel weer en ze wilde toch mee. 
In het zknhuis moest ik even geld wisselen voor de taxi.  Ja dat kostte me 3euro. Ja dag.  Kim had gelukkig ook geld dus alles bij elkaar hadden we toch voldoende. Eerst naar de eerste hulp.  Daar wordt bloeddruk ed opgemeten.  Dan moeten we een formulier invullen met allerhande dingen.   Vervolgens eerst betalen en dan pas kan Ruud naar zijn kamer.  Netjes ziet het eruit.  Ja oud.  Je gaat terug naar de jaren 60. Hij wordt gelijk in bed geholpen.  Dan komt er weer iemand voor dit dan weer voor dat.  Infuus wordt aangelegd  hij mag eten uitzoeken,  hij krijgt via het infuus een spuit. 
Dan wordt Kim weer niet lekker en geeft over.  Nou ja hier zitten we goed
Zij gaat op de bank liggen en valt in slaap. Om half 2 wordt ze weer wakker en het gaat weer goed. We gaan.  Kim is weer zo opgeknapt dat ze toch nog naar Fort Galle wil.  Prima meis als jij je goed voelt. We gaan met de tuc en ontmoeten mensen uit de groep en eten wat . Helaas gaat het toch niet goed met Kim dus we gaan weg.   Dan komt ze er na 750mtr achter dat ze dr mobiel niet heeft.  Ze gaat terug.  Ook dat nog denk ik,  maar gelukkig ze hebben m. gevonden en netjes achter slot bewaard.  Kim moet m eerst ontlokken voor ze m meekrijgt. Toppie en gelukkig.  Pfffff
Terug met de bus. Ook een ervaring. 
Gordijnen in de bus met disco.  Gewoon leuk. 
Kim duikt in bed,  ik ga nog even iets drinken. 
Dan nog even wat kletsen met kimmie,  waarmee het gelukkig weer beter gaat. Als je hier niet in orde bent leef je gewoon een paar dagen op paracetamol.  Is niet anders.
Gelukkig gaat het weer beter.
Om half 8 is het etenstijd en daarna ga ik om 8uur met Jolanda,  die heel erg veel gedaan heeft en mij niet alleen wil laten gaan in het donker met de tuc naar het ziekenhuis.
Het is heel druk in het ziekenhuis. Er wordt nu poli gedraaid. De wachtkamers zitten vol. Op de trap komen we een kakkerlak tegen. Jolanda die operatie assistent is lacht zich een bult zoals het er hier aan toe gaat. Met Ruud gaat het goed. Heeft inmiddels krukken gekregen. Is bij de dokter geweest. Krijgt een verklaring dat hij met zijn been omhoog moet in het vliegtuig. Maar die dingen kunnen pas geregeld worden zodra hij ontslagen is.
Het eten was minder. Hij had een kippepoot met rijst..was niet lekker.  Stonk ook vond ie. Zélfs de verpleegster snapte het.
Toen wij er waren werdt zijn bloeddruk gemeten. Een verpleegster doet de band om en het opperhoofd luisterd. Er loopt hier een personeel rond. Niet te geloven zoveel. Morgenochtend wordt er bloed afgenomen.
Als wij om half 10weer gaan is het nog steeds druk. Bijna drukker dan op straat.
In het hotel nog even met de manager gesproken. Morgen willen we een lunchbox meenemen, zodat ie wel goed kan eten. Allemaal geen probleem.  Ze doen alles voor ons. Zo lief
Nog even wat drinken en naar bed. Kim ligt al en is weer niet goed. Arm schaap heb met r te doen. Ze wil zo graag nog wat doen hier en er ook voor mij zijn en dan ben je ziek
Manon regelt heel lief dingen vanuit Nederland.  Ook heel blij mee. En Tom vind dat dit maar de laatste vakantie naar zo'n land geweest moet zijn. Het is iedere keer iets.
Ach we zullen zien. Eerst Ruud maar uit het ziekenhuis en thuis krijgen.