Dag 15 4 september 2018

Ik heb goed geslapen. Was om 6uur wakker.  Prima.  M'n blog bijgewerkt en op t gemak gedouched en daarna lekker eten. Met Kim gaat het aardig. Blijft wel aan de paracetamol.  ( net zoals vele anderen)
Om half 11 pak ik de tuc naar het ziekenhuis en neem een lekker broodje met omelet mee. 
We maken er maar wat leuks van een in zo'n tuc is het ook best leuk. De bestuurder is een rustige man.  Ook wel prettig.  Het verkeer is best redelijk chaotisch maar net zoals vorig jaar in Indonesië ook hier weinig ongelukken terwijl je toch anders  zou verwachten. Ik denk dat de mensen veel rustiger zijn en niet gelijk hun middelvinger opsteken. 
In het ziekenhuis is het ook weer rustig.
Ruud ligt lekker naar Mr Bean te kijken.  Ook hij heeft goed geslapen.  Hij ziet er goed uit en voelt zich ook goed. Fijn.  Hij kan gelukkig ook weer met zijn been naar beneden en ook weer wat lopen.  Het ontbijt is goed geweest.  Om 6uur was er bloed geprikt daarvan zal hij vanavond wel de uitslag krijgen.
Hij ziet vele gezichten aan zijn bed.  Niet zo gek.  De 1 legt de bloeddruk band om een de ander luisterd. Hoe hou je werk. Ik heb hier van iemand washandjes gekregen die ze bij ons in het ziekenhuis ook gebruiken dus daar kan Ruud zich lekker even mee wassen.  Want er is wel een douche maar een handdoek ontbreekt en ik denk dat het ook beter is er niet te douchen.
Hij knapt er in elk geval van op.
Rond kwart over 12 neem ik de tuc terug naar het hotel. 
Kim staat bij de bushalte te wachten met de groep om te gaan snorkelen. 
In het hotel moet ik aan de bel met Manon. Het is niet te geloven maar ik ben door m'n provider geblokkeerd omdat ik te hoge belkosten had.  Ja echt waar.  En ik heb inmiddels al een voorschot gedaan maar ze doen niets.  Manon heeft gebeld en het verhaal uitgelegd. Kan 3dgn duren. Woest ben ik.  Manon moet nu ook contact persoon met SOS international worden. Ruud houd zijn telefoon in het ziekenhuis,  ik heb gelukkig in het hotel Wi-Fi dus zo houden we contact. Leuk hoor!!!
Al met al kost het allemaal veel tijd.  Even eten en dan wil ik mn koffer gaan inpakken alvast.  Kim komt ziek naar huis.  Is honds beroerd. Geeft over net na de tuc.  Gaat in bed.  Krijgt het koud.  Hoofd niets binnen.  Koffer inpakken,??? Ik regel een deken voor dr. Ik besluit uiteindelijk Kim de meegenomen pillen bij reizigersziekte te geven.  Daar haf Ruud in Zanzibar ook baat bij.  Ze heeft geen diaree  maar goed is ze niet en ze is zo bang voor uitdroging. Ik voel ook mn buik dus hup snel 2 paracetamol erin.  Ik mag niet ziek worden.
Ik ga om half 8 eten en om 8uur weer naar het ziekenhuis. Nu gaan Lydia en Marga mee.  Lief dat ze me niet alleen laten gaan. 
Met Ruud gaat het goed.  Heeft goed gegeten.  Spaghetti.  Heeft nog geen gesprek met de arts gehad. Heeft wel in een kamer voor endriscopie gezeten.  Daar was ie niet vrolijk van geworden hoe dat er uit zag.
Hij heeft een verklaring dat hij met zijn been omhoog moet vliegen maar daar hebben ze mijn paspoort nummer opgezet.  Dus dat moet weer gewijzigd worden.  Afijn gedoe gedoe gedoe.
Manon moet er met SOS international bellen en daar gaan ze nu alles in werking stellen voor de terugreis.  Overal rolstoelen regelen dat hij niet te ver hoeft te lopen. 
Met Kim gaat het aardig.  Heeft niet met gespuugd.  Ik hoop dat ze zich morgen echt beter voelt.  Arm schaap.
Ze zei vanmiddag.  Mam ik heb een super fijne en mooie vakantie gehad, ik heb veel gezien, ik vond het ook mooi, het is een mooi land,  maar ik ben zo blij als ik weer thuis ben.  Achurum schaapje