Dag 16 5 september 2018
5 september 2018 - Koggala, Sri Lanka
Als een blok tot 4uur geslapen. Ruud krijgt om 4 uur weer een infuus. Gek dat je daar dan ook op slaapt. En ik lig niet naast hem. Gelukkig val.ik weer in slaap tot 7uur.
Dan is het gedaan. Kim slaapt nog. Die is rond 8uur wakker en het gaat goed zegt ze. Mooi zo.
We douchen en gaan eten.
Zo goed ging het dus eigenlijk niet met Kim. Ze wordt weer niet lekker, dus gaat weer in bed.
Om 10uur ga ik met de tuc Ruud halen. Yes hij mag echt weg. Hij heeft gisterenavond nog een nieuw ding voor het infuus gekregen. Dat andere ding deed zeer.. Na 3 keer zat er uiteindelik in de andere hand een nieuwe in, en die deed geen pijn. Uitgeprobeerd en het werkte ook.
Om 4uur de laatste keer antibiotica.
Dan zijn er toch nog wat problemen met de factuur. Het zou door de verzekering geregeld worden maar dat is nog niet gebeurd en zolang er niet betaald wordt mag Ruud ook niet weg. Ik bel met SOS international die hebben het dossier overgedragen naar de reisverzekering. Gisteren avond al en die hebben nog niets gedaan. Ik bel ze voor de zekerheid maar op. Ik betaal maar gewoon met credit card dan kunnen we weg. Alles wordt overgedragen en yes we kunnen weg.
Als we in het hotel komen beginnen ze bij het zwembad te klappen en ruudje te roepen. Leuk.hoor!!!
Even wat drinken en kijken hoe het met kim gaat.
Die ligt nog in bed maar het gaat goed. Gelukkig. Ze eet ook iets.
Ik ga weer met onze back-up Manon aan de bel om eea te regelen voor de terugvlucht.
Ze deden eerst nl nogal moeilijk dat Ruud met zijn been omhoog moet vliegen. Dan moesten eerst de artsen er naar kijken.
Manon heeft alles overgenomen en Ruud mag vliegen maar moet business vliegen. Dat hadden wij wel verwacht. Maar of dat vandaag wordt is de vraag. Sluw slim en geslepen als Manon is gaat ze kijken of ze nog business stoelen vrij hebben en dat hebben ze. Kosten veel maar goed.
Ze wordt terug gebeld dat de vlucht geregeld is maar dat een rolstoel op de vliegvelden nog niet zeker is. Daar moeten de artsen over beslissen. Ja echt he. Vliegen wel maar rolstoel niet.
Etenstijd en even relaxen in de tuin.
Uiteindelijk wordt alles geregeld. Zelfs een taxi om hem thuis te brengen.
Rust........... echt we zijn zo blij.
Even nog bijkomen, wat mooie foto's maken van de zonsondergang. Ruud durft het strand op.
Koffers inpakken, eten en dan komt de bus. Ruud zit achterin met zijn been op de bank. Er zitten ook mensen buiten de groep in de bus. Kim neemt na de reisleider het woord. Ik weet dat mama dit had willen doen maar die zit achterin maar ik wil jullie namens papa en mama bedanken voor alles wat jullie voor ons gedaan hebben. Wij zijn er zo blij mee en zonder jullie was het veel vervelender geweest. Jullie zijn zo lief geweest, ook toen ik gisteren naar huis moest dat Linda en Bjorn mij naar huis brachten. Kim huilt en de rest vind dat ook moeilijk en klapt en zegt dat het normaal is. Deze groep is echt zo fijn geweest. En toch maar weer knap dat die "kleine" het woord neemt voor zo'n 40man.
We zullen zien hoe het verder gaat.
Dan is het gedaan. Kim slaapt nog. Die is rond 8uur wakker en het gaat goed zegt ze. Mooi zo.
We douchen en gaan eten.
Zo goed ging het dus eigenlijk niet met Kim. Ze wordt weer niet lekker, dus gaat weer in bed.
Om 10uur ga ik met de tuc Ruud halen. Yes hij mag echt weg. Hij heeft gisterenavond nog een nieuw ding voor het infuus gekregen. Dat andere ding deed zeer.. Na 3 keer zat er uiteindelik in de andere hand een nieuwe in, en die deed geen pijn. Uitgeprobeerd en het werkte ook.
Om 4uur de laatste keer antibiotica.
Dan zijn er toch nog wat problemen met de factuur. Het zou door de verzekering geregeld worden maar dat is nog niet gebeurd en zolang er niet betaald wordt mag Ruud ook niet weg. Ik bel met SOS international die hebben het dossier overgedragen naar de reisverzekering. Gisteren avond al en die hebben nog niets gedaan. Ik bel ze voor de zekerheid maar op. Ik betaal maar gewoon met credit card dan kunnen we weg. Alles wordt overgedragen en yes we kunnen weg.
Als we in het hotel komen beginnen ze bij het zwembad te klappen en ruudje te roepen. Leuk.hoor!!!
Even wat drinken en kijken hoe het met kim gaat.
Die ligt nog in bed maar het gaat goed. Gelukkig. Ze eet ook iets.
Ik ga weer met onze back-up Manon aan de bel om eea te regelen voor de terugvlucht.
Ze deden eerst nl nogal moeilijk dat Ruud met zijn been omhoog moet vliegen. Dan moesten eerst de artsen er naar kijken.
Manon heeft alles overgenomen en Ruud mag vliegen maar moet business vliegen. Dat hadden wij wel verwacht. Maar of dat vandaag wordt is de vraag. Sluw slim en geslepen als Manon is gaat ze kijken of ze nog business stoelen vrij hebben en dat hebben ze. Kosten veel maar goed.
Ze wordt terug gebeld dat de vlucht geregeld is maar dat een rolstoel op de vliegvelden nog niet zeker is. Daar moeten de artsen over beslissen. Ja echt he. Vliegen wel maar rolstoel niet.
Etenstijd en even relaxen in de tuin.
Uiteindelijk wordt alles geregeld. Zelfs een taxi om hem thuis te brengen.
Rust........... echt we zijn zo blij.
Even nog bijkomen, wat mooie foto's maken van de zonsondergang. Ruud durft het strand op.
Koffers inpakken, eten en dan komt de bus. Ruud zit achterin met zijn been op de bank. Er zitten ook mensen buiten de groep in de bus. Kim neemt na de reisleider het woord. Ik weet dat mama dit had willen doen maar die zit achterin maar ik wil jullie namens papa en mama bedanken voor alles wat jullie voor ons gedaan hebben. Wij zijn er zo blij mee en zonder jullie was het veel vervelender geweest. Jullie zijn zo lief geweest, ook toen ik gisteren naar huis moest dat Linda en Bjorn mij naar huis brachten. Kim huilt en de rest vind dat ook moeilijk en klapt en zegt dat het normaal is. Deze groep is echt zo fijn geweest. En toch maar weer knap dat die "kleine" het woord neemt voor zo'n 40man.
We zullen zien hoe het verder gaat.
